In der Vorweihnachtszeit sollen hier Kabarett-Texte zum Thema Weihnacht aus einem Kabarettprogramm geboten werden.

Hier:

Essen (1996)

Wos esst'n ihr auf Weihnachtn? Wos gibtsn bei eich? Also i woaß heia no net. Weil, es wird ja imma schwieriga. Oanaseits, an so am Festtog, do is ja ganz wichtig, daß des Fest aa feierlich gnua beganga wird und do solls scho wos bsonders sei. Etzt fehlt a andererseit, gell? Naa a andererseits brauchts koans, an Weihnachtn mecht i wos gscheids auf Tisch. Basta.

Vor allem, es is ja net bloß oa Tog, sondern Weihnachtn san ja praktisch drei Tog, da heilge Abend, da erste und da zwoate Weihnachstfeiatog, und an am jeden von dene Tog sollts scho wos gscheids gem zum Essn, und des net bloß Mittag, sondern aa abends. Und so zwischndurch natürlich aa.

Ja, oba wos ißt ma an Weihnachtn? Iagend a Philosof hod ja amol gsogt: "Der Mensch ist, was er ißt." I moan, des klingt ja nach sehr viel Weisheit, oba eigentlich is a gewaltiga Schmarrn. Etzt sog amol, bin i a Sau, bloß weil i a Schweinerts iß, oda a Ox, ned a Stier, a Ox? Also, des wenn ma oana ins Gsicht sogn daatrat, daß i a Sau od a Ox waar, und wenn a no kleana waar wia i, dann kannt i fia nix garantiern.

Naa, an Weinachtskarpfen meng mia koan, wega de Grätn. I moan, jeds Jahr vagiß i wiada, daß i mia den Blasiussegn gem laß, daß mia koa Grätn im Hals stecka bleibt, oda wenn oane stecka bleibt, daß ma nix macht, oba der Blasiussegn is imma scho im Februar und wer denkt'n do scho an Weinachtn? I moan, wenn a im Septemba waar, wenns de erstn Lebkuacha in de Gschäfta gibt, dann daat ma vielleicht dro denga, daß i zwengs am Weinachtskarpfn zum Blasiusseng geh kannt. Waar ja a logische Assoziatzion:

Lebkuacha-Weihnachtn-Karpfn-Blasius-Segn. Oba wahrscheinlich daats scho beim erstn Glied der Gedanknkettn henga. Wer denkt scho bei Lebkuacha an Weihnachtn, wenns as a holbats Jahr lang gibt.

A Schweinats konnst aa nimma essn, wenga de Schweinepest. Und erst as Rindfleisch. Stell da vor du kriagst an Rindawahnsinn, konnst bloß no nach Tuntnhausn ziang, do follt des net so auf. Am Schluß stirbst und bist a Lem lang doud. Naa, do konn i draf vazichtn. A Gans is ma zfett. Und as ander Geflügl hod Salmonelln. Und da Bua mogs aa net. Bleibt eigentlich bloß no a Gmias, wenns net vastrahlt waar. Oba bloß a Gmias, i woaß net, ma konn doch net de arma Hosn as Fuada wegfressn. Also, des Gmiaszeix is eha wos fia de Kompostis, de do im Ernährungszölibat lem und der Fleischeslust entsagen.

I moan, eigentlich i bin aa Vegetaria. I iß aa a Gmias, freili, i hob do koane Probleme damit, bloß i bin halt net so engstirnig, daß i nua Gmias essn daat.

Wiar i an Bekanntn gfrogt hob, wos de auf Weinachtn essn, hoda gsogt, also mia san etzt Vegetarier mia meng koa Fleisch mehr. Bei uns gibts nur noch Gmias - und Knödl mit a bißerl a Soß. Bloß a Soß alloa schmeckt aa net guat, do mach ma dann a scheens Ganserl dazua.

Übahaupts de Gsundheitsapsteln mit eanan Vollkornmüsli und Sexkornbrot. Also, i bring des Sexkornbrot bloß mit sex Korn obi. I moan, des mit de sex Korn is garnet so vakehrt, mit sex Korn sauf i mei Oide dahom schee und des Sexkornbrot eßbar.

Also, a bißerl a Gmais zum Fleisch laß i mia eigeh, oba nua a Gmias? Naa, i hobs scho gsogt, an Weihnachtn will i wos gscheids aufn Tisch.

Also, wos eßt ma auf Weihnachtn. I moan, kannt ma ja as gleiche essn, wia de ganzn Jahre aa, wos wars no amol? Ja, am heilgn Abend mittags Fisch, naa, koan Karpfn andane Fisch, Fischstaberl, wenga de Grätn, wißts scho. Am Amd an Nudlsolod, am erstn Feiatog an scheena Schweinsbratn und am zwaotn no a Schnitzl. Oba i woaß net. Des gibts etzt scho seit Jahren. Iagendwann amol wos anders, a Abwechslung, waar net schlecht. Wos gibts bei eich? Anrdaseits, i stell ma vor, mei Frau macht wos, wos i net kenn, soll i des essn, i moan des Risiko, wenns ma net schmeckt, und des an Weihnachtn, waar ja de ganze Stimmung vadorbn. Also, wos etzt, as Altbewährte oda Experimente?

Mei Frau konn i zu dem Thema aa nimma fragn. Wia des Thema af kenna is, hots glatt gmoant: "An Weihnacht bleibt die Küche kalt, wir gehen in den --". Naa, an Wienawold hots net vorgschlagn, ihr wißts ja, da Bua mog koane Hendl. Und mei Frau daat nia wos vorschlogn, wos da Bua net mog. Naa, sie hot gmoant ess ma: Moment, des hob i mia genau afgschriem, des muaß i ablesn: "Boef americain in Sesamteigmantel an passierten Tomaten, Sauce Mayonaise und Salat-Potpourri", aba an Weihnachtn mog i net zum Mäcdonalds. I moan, sunst schmeckst uns do scho, do geh ma gern hi, bsonders da Bua, des gfallt eam, wenn er mit de Fingan essn ko. I moan, etzt is er dreizehn Jahr und konn imma no net gscheid mit Besteck essn. De Gabl hod er imma no in da Hend wiar an Hamma. Oba wos solls, übt er halt beim Essn scho fürs Lebn, vielleicht wird er a Schreina oda a Schmied. Oba wo anders konnst ja gar net higeh mit eam. I moan, dahoam is ma ja Wuascht wiar a ißt. Oba wenn ma weggeh, muaß des doch net sei, oda. I vasuch nan dann imma zu erziehen, aloa scho desweng, daß dLeit merka, daß mia scho wißn daatn, wia ma ißt, oba dann schimpft mei Frau wieda mit mia, weil i in da Öffentlichkeit so rumplärr. Des is wieda de typische Logik von a ra Frau. Wann soll ers denn leana, wenn net auswärts? Letztmols waar de Bua no frech worn und hot gmoant, "Papa, und du host ja selba as Messa in da Hend wiar an Tennisschläga." Wo i doch garnet Tennis spuin ko. Naja, i hob eam glei oana gschmiert. Worauf mia mei Frau untam Tisch ans Schieboa tretn hot, und gschrian hots aa no, mit mia gangs nimma furt. Mitn Buam scho, mit mir net, weil mit mia daat ma se blamiern. So weit samma scho. Ned amol mein Buam deaf i mehr aziang, wenns sie scho net ko. Naja, vielleicht hots deshalb den Voaschlog mitn Mäcdonalds gmacht. Oba i hob ihr scho gsogt, i hob an Stil, auf Weihnachtn geh i net zum Mäcdonalds.

Naja, a so kummts ma net aus, mei Frau, muaß an Weihnachtn dahoam kocha, wenns mit mia nimma fuat geh wui. Und samma amol ehrlich, des is aa as Beste so, a Frau ghert einfach ind Kich, do is guat aufgrammt. Sie mault zwar imma, wenns ind a Kich steh muaß, oba i konn von meina Arbat aa net einfach weglaffa. I hob mia scho a mol übalegt, machst ihr an Voschlag zur Güte, stellst ihr an Fernseh ind Kich, dann bleibts liaba do, wos aa highert. Oba dann hot halt doch in da Kich da Plotz für an Fernseh gfehlt.

Friara is mei Frau in da Vorweihnachtszeit sowieso net aus da Kich außa kemma, do hots Platzl bacha. Heia hots de ganze Zeit rumtönt, daß heia nix bacht, daß ma net so dick wern und übahaupts, weils eh koana mog. Oba dann hots gmoant, oa Sortn daats macha, de Lieblingssortn vom Buam natürlich. Naja, da Bua hot dann 9 Lieblingssortn ghabt und weils scho dabei war hots no 5 andane gmacht, und Stolln aa no. Meine Schwiegaleid hob i leid toa, weil Weihnachtn ohne Platzl, des geht ja net, von dene hamma aa no zwoa große Dosn voll kriagt. De Platzl glanga sicha wieda bis Ostern, weils eh koana ißt. Da Bua ißt von jeder von seine Lieblingssortn oa Platzl und sunst mog a eh bloß des kaffte Schokladzeixl. Wenn ma do net rechtzeitig as Herschenga ofangatn, miaßat ma heia wieda de Hälfte wegwerfa.

Heia hamma uns sowieso vorgnumma, daß ma mit n Essn vorsichtig san und net so vui essn, weil sunst nemma wiada so vui zua, üba Weihnachtn. Oba wia is denn, da ißt a Platzl, do an Stolln, durt a Nuß, do trinkst an Glühwein und ißt Spekulazius dazu. Naa, Lebkuacha koa, de mog i bloß im Septemba und Oktoba, wenns frisch san. Oba af jeda Feia gibts wos umsunst, und da glangt ma halt hin, woanders schmeckts ja eh bessa, oda. Wos solls, Weihnachtn is ja bloß oamol im Jahr, fastn ma halt an Silvesta, im Fasching, af de Grillfeste im Somma, im Urlaub. Naa, in da Fastnzeit ned, aa wenns a so hoast, da gibst doch as Starkbier. Naa, in da Fastnzeit werd ned gfast.

Im Gegenteil, in da Fastnzeit wird vui gessn, und zwar a Fastnspeis. Wißts es wos Fastenspeise auf Englisch hoast? Klar: Fastfud. I hob ja a zeitlang gmaont, Fastfood haoßat a so, weil mas fast essn ko. Daweil is Fastfud a Fastnspeis.

Es hot ja amol des Schlagwort mit Autofastn gem. Also, do hob i koa Problem damit, in mein Auto wird imma gfast. In meim Auto deaf koana wos essn, i iß im Auto nix, und da Bua deafs im Auto aa net, i moan, de Bräsln, wennst ißt, saugt ja koana zamm. Mei Frau daat ja imma song, er deaf scho wos essn im Auto, da Bua. Oba da hob i mi durchgsetzt, schließlich is as Auto imma no da Befehlsbereich vom Mo, do hod a Frau nix zum midredn, so wia dahoam.

Oda hoaßt Autofastn, daß ma im Auto Fastfud essn soll, so a Art Mäcdreif. Also, Mäcdonalds deafa essn im Auto, da Bua, i moan des schlapprige Zeigs bräslt ja net, und Fleckn von dem Tomatnketschap san ja eh scho gnua draaf, auf da Rückbank. Oda kimmt Autofastn ausm Englischn "Car fasting" oda "Fast carring". Waar ja möglich. Des hoaßat dann, daß ma mitn Auto möglichst schnell durch d'Gegend fahrt.

Oba, wos eß ma etzt af Weihnachtn? Also, mia ham dann doch no wos entdeckt. A Weihnachtsarraschmo vom Eismann. Des is a komplettes Menü für drei Tog, jeweils fia drei Mahlzeitn und meistens mehrere Gänge. Des gibts fia zwoa Leit, fia drei, via oda fünf Leit, fia mehr net, wer mehr als drei Kinda hod, konn er se des eh net leistn. Mia hams fia via Leit gnumma, obwohl ma nua zu dritt san, wia gsogt, fastn kemma im Somma. Do is dann ois dabei, wos ma üba de Weihnachtsfeiatog so vazehrt. Des laßt ma se kemma, is ois tiefgfrorn in so oana großn Schachtl, und des taut ma se noch Bedarf auf. Mei Frau braucht dann aa net so lang in da Kich steh, dann schreits wenigstens net nachm Mäcdonalds und an Fernseh brauch i ihr aa net ind Kich nei stelln.

I moan, mia ham des scho getestet, üba Allerheilign und am Wochenend drauf, hod uns sehr guat gschmeckt, vor allem is einfach zum macha, wirklich empfehlenswert, hamma gsogt, kafft ma af Weinhachtn aa.

Wos war etzt ois dabei? Af jedn Fall oamol a Hirschbratn, schee portioniert in Gfrierbeitln. I moan Hirsch muaß ma heitzutogs scho essn, weil, wia lang gibtsn an Wald no. Wenn amol da Wald vollkommen gstorbn is, dann gibts aa koane Hirsch mehr, wo solln de aa sunst herkemma. I sog imma, eßt ma Wild, solangs no oans gibt. De Knedln dazu warn aa zum Auftaun, hod ma bloß fünf Minutn ins hoaße Wassa werfa miaßn. Da Salat aus da Dosn war aa net schlecht.

Dann war aa no a Rindabraten dabei. Des Rind war aus Südamerika, da hob i eigens nochglesen, wegam Rindawahnsinn. I moan, Rinda aus Südamerika san a guate Sach, wo daat ma sunst de ganzn Viecha hi, de do af de Wiesn grosn, wo fiaras da Urwald war. Habts scho amol an Urwald im Fernseh gseng? Also, so wos gschlamperts, Baim lieng umanand, in a Reih stehas eh net, übarall hänga so Lianen oba. Ehrlich, do is a Viehweidn scho a saubane Sach. Und außadem essn mia fia de Näga oda Iniana, wos des san, i kenns oweil net ausanand, also fia de eßt ma neie Arbeitsplätz.

Als Vorspeis hots a Lebaspätzlesuppn gem und als Nachspeis a Eis. Des glaab i waar fürn ersten Weinachtsfeiatog gedacht gwen. Fia oamol war a Tortn zum Auftaun dabei, hod ma gernet gschmeckt, daß de eigfrorn war, war wirklich guad. Bloß de Pommes, de san etwas danem ganga, de hod mei Frau zum Auftaun aa bloß ins hoaße Wassa gworfa, de warn a bißerl lätschert, oba beim erstn Mol hamma ja no geübt und as näxte Mol woaß es. Platzln waarn aa dabei, bei dem Weihnachtsarraschemo. Des war a tiefgfrorne Wurst, de hod ma a bißerl vor getaut, hod Scheim oba gschnittn und aufs Backblech glegt. De hamma dann aa no ghabt zu de 14 Sortn von meina Frau und de gschenktn von meine Leit. Also so gseng is Weihnachtn heia scho gerettet.

Fian Heilgn Abend hod er se ganz wos Orginelles eifolln lassn, da Herr Eismann. Auf Weihnacht ham doch de heiligen drei Kenig Gold, Weihrauch und Mürre als Geschenk mitbracht. Und do hod er dann a Essn zamm gstellt, des hätt Gold, Weihrauch und Mürre darstelln solln. Also, es war koa Weihrauch, hod aa net a so gschmeckt. I moan, wenn i wißn darat, wia Weihrauch ausschaut, dann kannt i vielleicht beurteiln, obs a so ausgschaut hot. Gschmacklich wars aa net so hevorragend, da Bua hods net gessn, mit der Mürre wars as Gleiche, beim Gold hams hald a Schokolad eipapierlt. Von dem hamma nix dawischt, des hot da Bua alloa zwammgfressn. Oba is doch a Wahnsinnsidee, oda? De Lebkuacha, de dann no mit dabei warn, de warn übrigens net tiefgfrorn, de hamma dann net gessn, de hamma nimma seng kenna, de hamma am Vetaranaverein fia sei Weihnachtstombola spendiert. Von de Einnahmen von der Tombola kafft se da Vetaranaverein übrigens a neie Kanona zum Salutschiaßn, wenn oana von uns beerdigt werd.

Also Summa summarum, drei bis vier Kilo werd jeda von uns heia wieda zualeng üba Weihnachtn, oba i sog imma, des ghert dazua, zu Weihnachtn. Je mehr ma ißt, umso mehr Arbeitsplätz schafft ma. Und da Herr Eismann geht aa net leer aus dabei. Und mia, mia ham scheene Weihnachtn, solang i wos zum Beißn hob, konn i mid da Frau ned schtreitn. Habts scho amol vasuacht, mit volln Mund mit da Frau zum Streitn? I sog eich, probierts as net, es bringts net. Und vor allem, wenns Essn guat is, und as Bier kold, hob i übahaupts koa Bedürfnis zum Strein.

Also, wia gsogt, essensmäßig is Weihnachtn heia schon gerettet. Mia ham uns ja viel gnua Gedankn gmacht. Und wenns Essn paßt, dann konn an Weihnachtn garnimma so vui schief geh. I hoff, daß ihr eich mindestens genauso guat auf Weihnachtn vorbereitet habts wia mia, dann habts sicha a frohe Weihnachtn.

Zurück